15 Άτιτλα

Ι

Τον άνθρωπο…
Τον άνθρωπο…
Ποιος θα τον ανακαλύψει;


ΙΙ

Μοίρασα σα ψωμί την καρδιά μου
Και δε μούμεινε ούτε ένα ψίχουλο.


ΙΙΙ

Τον ουρανό, τον ουρανό
πώς να τον αντιγράψω;
Δε συγκινείται εύκολα…


ΙV

Κι όμως…
Κάπου στην άκρη των χειλιών σου
θα ενεδρεύει πάντα μια ιδέα χαμόγελο…


V

Η φιλοσοφία μας συνοψίστηκε σε μερικές λέξεις:
Εγώ, Εσύ, Εμείς!
Δηλαδή
εν αρχή ήταν ο Άνθρωπος
και η αγάπη για Σένα
και από Σένα
γνωριστήκαμε όλοι Εμείς!


VI

Πάντως Εμείς θα τους αντισταθούμε!
Όποιοι και νάναι…
Όσο δυνατοί και νάναι…


VII

Γιατί γράφω;
Μα για να υπερασπιστώ το αθώο μου αίμα…


VIII

Μέσα μου ένα αδιόρατο δάκρυ,
ένα διαρκές ψιχάλισμα…
Κι αυτό το δάκρυ δεν είναι μόνο δικό μου…


IX

Για όνομα του Θεού…
Μην πετάτε την καρδιά σας στα σκυλιά…


X

Και τούτοι πάλι οι Νεοέλληνες...
Θεέ μου, τι ουτοπία!


XI

Ιστορία:
Το πρώτο πράμα που έμαθε ο άνθρωπος
Ήταν ο σεβασμός στο θάνατο…


XII

Παρακαλώ σας, μη μ’αναλύσετε με κριτικές και σχόλια.
Αν σας αρέσει η ψυχή μου, δώστε μου το χέρι να γίνουμε φίλοι.
Αν όχι, στήστε με στον τοίχο και πετροβολήστε με.
Μα για όνομα του Θεού, μη με βάζετε σε σωλήνα χημείου και σε μικροσκόπια αποκάτου…
Δεν είμαι τίποτα μικρόβιο…


XIII

Θα συλλάβω κάποτε τη μορφή της άνοιξης…
Θα τρυπήσω κάποτε τον άνεμο…


XIV

Υπάρχουν μερικοί άνθρωποι τόσο αδύνατοι,
που νομίζεις πως θα τους πάρει ο άνεμος.
Κι όμως, τις περισσότερες φορές
αυτοί διευθύνουν τον άνεμο.


XV

Ένας ποιητής κινείται ανάμεσα μας…
Προσοχή!
Όπου κι αν τον συναντήσετε,
Πυροβολήστε χωρίς προειδοποίηση…
Είναι επικίνδυνος!