ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΗ

Ι

Εγώ, συντρόφια μου,
δεν κατέχω πολλά πράγματα…

Είμαι σχεδόν αγράμματος.

Ανοίγω την καρδιά μου
και περνά

ο Ήλιος…
ο Κόσμος…
ο Θεός…

Και μεθυσμένος από πολλή αγάπη και φώς

τραγουδώ…
τραγουδώ…
τραγουδώ…

Για να κρατήσω άσπιλο κι ακέραιο
τον προορισμό του ανθρώπου…

ΙΙ

Κι αν θελήσεις να διεκδικήσεις τον τίτλο του ποιητή,
δεν υπάρχει άλλος τρόπος,
μα να ραντίσεις το αίμα σου στα τέσσερα σημεία του ορίζοντα
και την καρδιά σου να κάψεις στη φωτιά που φωτίζει τον κόσμο,
για χάρη της «καθαρότητας των ουρανών»,
που λέει κι ο Ελύτης.

ΙΙΙ

Αφού ετάχτηκα να γράφω στίχους,
θα οδηγήσω το στοχασμό μου ως την ύστερη ένταση της λέξης.

Ύστερα,
το σύστημα του άλλου Γαλαξία θα μου μάθει τους στίχους του σύμπαντος…

ΙV

Και ποιός σας είπε ότι αυτό που κάνω λέγεται ποίηση;
Εγώ απλώς αντιγράφω αδέξια τον ήλιο…