ΟΧΤΩΒΡΙΑΝΟ ΠΟΙΗΜΑ

Η Κρίση είναι μέρος του εαυτού μου…

Κάτω από τη γυάλινη μου επιδερμίδα
ένας τυφώνας από άγρια πάθη…

Στην ερημική παραλία του Οχτώβρη
ένα ψοφίμι στολίζει την αμμουδιά…

Ο Οχτώβρης είναι η αυτοκρατορία μου…

Τα ευγενικά μου χέρια ελέγχουν ότι χάθηκε…
Τα μικρούτσικα μου μάτια καταμετρούν ότι διαλύεται…
Τα ευαίσθητα μου αυτιά αφουγκράζονται τη σιωπή των νεκρών…

Ο τρόμος είναι μέρος του εαυτού μου.

Μέσα στις πλούσιες μου φλέβες αρμενίζει ο αιώνιος φονιάς,
ο Χρόνος.
Στο βουρκωμένο ουρανό του Οχτώβρη
ένας καινούργιος λοιμός ξεσπά.

Ο Οχτώβρης είναι η αυτοκρατορία μου…

Τα νεκρά μου στρατεύματα κατέχουν κάθε μουσκεμένη πολιτεία.
Τα νεκρά μου αεροπλάνα γράφουν κύκλους πάνω από άσκοπα μυαλά.
Οι νεκροί μου,
-σοβαροί-
υπογράφουν μόνοι τους τη βεβαίωση του θανάτου τους…

TAMURA PYUICHI
ΙΑΠΩΝΙΑ